φιλαργικός

-ή, -όν, Α

1. αυτός που αγαπά την αργία, οκνηρός

2. φρ. «φιλαργικὸς βίος» — ζωή γεμάτη υλικές απολαύσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + ἀργικός «οκνηρός» (< ἀργός [II])].